Επιστροφή στο εθνικό νόμισμα: Το πάθημα της Αρμενίας

Αισθανόμενη την ανάγκη να αποκτήσει ανεξάρτητη νομισματική πολιτική η Αρμενία κατήργησε το ρούβλι και υιοθέτησε δικό της εθνικό νόμισμα στις 22 Νοεμβρίου του 1993.

Μέσα σε μερικές εβδομάδες η αξία του καταβαραθρώθηκε σε τέτοιο βαθμό που μητέρα φίλης μου έπαθε καρδιακή προσβολή όταν συνειδητοποίησε πως τα χρήματά της που έφταναν για την αγορά 2 σπιτιών τώρα επαρκούσαν μόνο για 2 μπλουζάκια!

Αυτό όμως ήταν το λιγότερο. Φεύγοντας από την Ρωσική σφαίρα επιρροής η Αρμενία βρέθηκε μόνη και ο πετρελαιοπαραγωγός γείτονάς της το Αζερμπαϊζάν ξεκίνησε πόλεμο για να πάρει τις περιοχές που διεκδικούσε (Καραμπάχ).

Χρειάστηκαν 30.000 νεκροί και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και από τις δύο πλευρές για να σταματήσει ο πόλεμος που έληξε νικηφόρος για τους Αρμένιους μόνο όταν έτρεξαν πίσω στους Ρώσους και τους παρακάλεσαν να γίνουν προτεκτοράτο τους (καμία σοβαρή οικονομική απόφαση δεν λαμβάνεται σήμερα στην Αρμενία χωρίς τη Ρωσική έγκριση).

Σε περίπτωση που ακολουθήσουμε την παρόμοια πορεία και υιοθετήσουμε πάλι τη δραχμή εγώ μας βλέπω να συναντούμε την ίδια μοίρα.

1. Ραγδαία υποτίμηση και φτώχεια (ειδικά επειδή θα πέσουμε από πολύ υψηλότερο βιοτικό επίπεδο απ’ ό,τι οι Αρμένιοι)

2. Αναγκαστική στάση πληρωμών που θα κάνει εχθρούς μας όλα τα ευρωπαϊκά κράτη στα οποία χρωστάμε

3. Διαλυμένος στρατός αφού δεν θα έχουμε πλέον χρήματα για ανταλλακτικά και όπλα.

4. Τουρκική επίθεση σε νησί είτε για αποκατάσταση του οθωμανικού παρελθόντος είτε για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης της χώρας (Βαριοπούλα 2).

5. Γονυπετής επιστροφή στην Ευρώπη και παράδοση της χώρας άνευ όρων.

Ας ελπίσουμε πως θα μάθουμε από τα λάθη του αδελφού αρμενικού λαού και θα αποφύγουμε την ίδια μοίρα.

Γιώργος Επιτήδειος του Στεφάνου

Οικονομολόγος

Γιώργος Επιτήδειος