Τα παιδιά παίζουν όταν γράφουν κώδικα

Η φετινή χρονιά αποδεικνύεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για μένα. Συνειδητοποίησα πως είναι πολύ μεγάλη η ικανοποίησή μου, όταν βλέπω εκείνον τον φωτεινό γλόμπο να εκπέμπει φως πάνω από τα κεφαλάκια των παιδιών. Μέσα από ένα πρόγραμμα που φιλοδοξεί να εμπλέξει ενεργά τους γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία, συμμετείχα κι εγώ σε ένα πρότζεκτ για την ιστορία της περιοχής. Έψαξα στο πολύτιμο ηλεκτρονικό αρχείο των εφημερίδων του ΔΟΛ, όπου άντλησα πληροφορίες για την μικρασιατική καταστροφή και τον ερχομό των προσφύγων στην Ελλάδα από τον ημερήσιο τύπο της εποχής. Έφτιαξα μαζί με την 4χρονη κόρη μου ένα παραμύθι με πρωταγωνιστή έναν παππού και το εικονογραφήσαμε με φωτογραφίες της περιόδου μετά το 1924. Με μια ταμπλέτα φορτωμένη με οπτικοακουστικό υλικό-ντοκουμέντα της εποχής, δύο ταμπλό με φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων αφηγηθήκαμε και δραματοποιήσαμε την τοπική ιστορία. Είδα τα παιδιά να ταυτίζονται με τους μικρούς μας ήρωες -τον μικρό Παντελή που είχε πάρει μέρος στα Καλλιστεία Βρεφών, μια βράβευση για τις ταλαιπωρημένες μητέρες που κατόρθωσαν να μεγαλώσουν υγιή παιδιά σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Ήταν ο μικρός μας Στέλιος τώρα ο μικρός Βύρωνας που έπαιζε με τον Παντελή όταν κατέβαιναν με την Προσφυγοπούλα να δουλέψουν ως λούστροι στην Αθήνα. Ο 4χρονος Αλέξανδρος ήταν αυτός που είχε πάρει με κίνδυνο της ζωής του εκείνο το κουτί γάλα που ήταν κρυμμένο στο οδόφραγμα της Κατοχής, ο άτακτος πιτσιρίκος της τάξης κρατάει αυτό το τσίγκινο κύπελλο στο συσσίτιο, ο απίστευτος Γιωργάκης ήταν αυτός στην φωτογραφία που μάθαινε μαντολινάτα στο νέο Λαϊκό Κέντρο της Σμύρνης, και οι μικρές που χόρευαν σαν τον άνεμο, σαν το κύμα, σαν την θάλασσα δεν είναι παρά οι μικρές Ισιδώρες «Δούγκαν» (Ντάνγκαν) που δεν αποδεχόταν τις έτοιμες φόρμες στον χορό της.
Και στο νηπιαγωγείο, τα παιδιά γρήγορα αποδέχτηκαν το ρόλο των Μίνι Ρεπόρτερ. Με ένα καπέλο Press και μια φωτογραφική μηχανή, δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρόκληση να δημιουργήσουν την δική τους ηλεκτρονική εφημερίδα και επέλεξαν θέματα με προσοχή από το σώμα των εφημερίδων.
Ενώ οι δραστηριότητες αυτές με κρατούσαν σε εγρήγορση για πολύ καιρό, είδα τον Μπο και την Γιάννα, και μετά το Κίμπο. Τα παιδιά ενώνουν κυβάκια με καβίλιες, πάνω στα οποία είναι τυπωμένη η εντολή που πρέπει να εκτελέσει ένα ρομπότ -ένας μηχανισμός πάνω σε μια πλατφόρμα με δύο ρόδες. Ή το Σφύρο, μια ρομποτική μπαλίτσα. Το Όσμο που αφήνει τα παιδιά να παίξουν με τα τουβλάκια τους, ή την DIY κάσκα εικονικής πραγματικότητας που έδωσε η Google στους developers που συμμετείχαν στο συνέδριο I/O. Βρήκα πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό στο code.org, καταπιάστηκα με τα ηλεκτρονικά και έφτασα στο μέικι-μέικι και τα λίτλ μπιτς που ενώνονται μαγνητικά. Έμαθα πολλά για το LEGO WeDo και το EV3, για την ρομποτική μελισσούλα, τον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ρομποτικής και τα παιδιά που διακρίθηκαν, τους τέσσερις πιτσιρικάδες του Techpops, και τους ανθρώπους που τους βοήθησαν να μάθουν να ελέγχουν ρομπότ δια του προγραμματισμού, ακόμα και όταν κανείς δεν περίμενε ότι θα κατάφερναν κάτι, πόσο μάλλον να κερδίσουν σε κάποιον τόσο μεγάλο διαγωνισμό. Και κατάλαβα και συγκινήθηκα.
Και έτσι, έκανα κι εγώ το πείραμα: ένα τετράχρονο και ένα εξάχρονο κορίτσι, ένα εννιάχρονο αγόρι. Έπρεπε να μου φτιάξουν τρεις οικογένειες τεράτων με διακριτά χαρακτηριστικά (κεφάλι, αυτιά, μύτη, στόμα, κ.λπ.) και έπειτα να συνδυάσουν τα χαρακτηριστικά τους και να φτιάξουν μια αλληλουχία εντολών που θα έπρεπε να ακολουθήσει ένα άλλο παιδί για να αναπαράγει το τέρας τους.
Ή να φτιάξουν τις δικές τους εντολές για να σχεδιάσουν ένα τετράγωνο σαν σταυρόλεξο αποτελούμενο από λευκά και μαύρα τετραγωνάκια. Να αναγνωρίσουν τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, να φτιάξουν μακροεντολές, να αναγνωρίσουν επαναλαμβανόμενες εντολές. Κάπου εκεί αρχίσαμε να μιλάμε για μεταβλητές και συναρτήσεις, να κατανοούμε την έννοια του άγνωστου χ και να φτάνουμε στην Ευκλείδεια γεωμετρία και να υπολογίζουμε την απόσταση που θα διανύσει το ρομποτικό μας μπαλάκι βρίσκοντας την τετραγωνική ρίζα του αθροίσματος του γινομένου κάθε πλευράς με τον εαυτό της.

Είναι πολύ ωραίο να νιώθεις τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού όταν κατανοεί ή επινοεί κάτι, πραγματικά πολύ ωραίο.

Σήμερα, λέω να φτιάξουμε έναν πρόχειρο προτζέκτορα με έναν μεγεθυντικό φακό τοποθετημένο σε μια τρύπα ενός κουτιού που θα χωράει το smartphone μου για να βλέπουμε όλοι μαζί βίντεο στον τοίχο.

Αύριο, θα ψάξουμε να βρούμε με ποιον τρόπο θα φτιάξουμε μια pinhole camera ή εάν θα μπορούσαμε να δούμε ένα κοτοπουλάκι να εκκολάπτεται μπροστά μας.

Περιμένουμε με αγωνία το μέικι μέικι για να κάνουμε την σκάλα πιάνο που θα παίζει κάθε φορά που θα ανεβοκατεβαίνει κάποιος.

Η ανάγκη να μάθουν καλύτερα τα παιδιά μας φυσική, χημεία και μαθηματικά υπάρχει. Η ενασχόληση με τον προγραμματισμό δεν σημαίνει κατ’ανάγκη ότι θα κάνουμε όλα τα παιδιά προγραμματιστές. Τα περισσότερα από αυτά που κάνουμε δεν τα κάναμε με υπολογιστές, ταμπλέτες και σμάρτφον. Με το μυαλό μας τα κάναμε. Διπλώσαμε μια σελίδα Α4 στα δύο έτσι και αλλιώς, βαφτίσαμε το δίπλωμα κατά μήκος χάμπουργκερ και το δίπλωμα κατά πλάτος χοτ-ντογκ και φτιάξαμε έναν αλγόριθμο που δημιουργία 16 παραλληλόγραμμα συνδυάζοντας το ένα δίπλωμα με το άλλο. Ζωγραφίσαμε έναν κύκλο, δέσαμε δύο μολύβια με χαρτοταινία για να φτιάξουμε έναν διαβήτη και περιστρέψαμε το χαρτί γύρω από την μύτη του ενός και αρχίσαμε να μιλάμε για μοίρες, για το δεξιά και το αριστερά και για το πώς θα οδηγούσαμε το Σφύρο μας δεξιά, στην θέση των 90 μοιρών. Ενθουσιαστήκαμε, παίξαμε, γελάσαμε και μάθαμε. Αυτό πρέπει να εννοεί ο Μίτσελ Ρέσνικ όταν μιλάει για το Lifetime Kindergarden του και είναι πολύ ωραίο.

Όταν φτιάξουμε το πρώτο μας κλαμπ, θα σας καλέσουμε!

In.gr Τεχνολογία