Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
weather-icon 21o

«Ανηφορίζω» – Ταξιδεύοντας ξανά στον Άθωνα

Άναψα το κερί μου και έκανα τον σταυρό μου. Μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας, προσέφερα την προσευχή που είχε γίνει σκοπός της πορείας μου. Περπάτησα για δυο μέρες (11,5 ώρες συνολικά), στη βροχή, στον άνεμο, στο κρύο, και ήμουν πλέον ανακουφισμένος που, μετά από όλες τις μικρές μου περιπέτειες, βρισκόμουν τελικά υπό το βλέμμα της αγαπημένης Μητέρας της Ιεράς Μονής των Ιβήρων

Διαλέγω τον ανήφορο, γιατί κατά κει με σπρώχνει η καρδιά μου. «Απάνω! Απάνω! Απάνω!» φωνάζει η καρδιά μου, και την ακολουθώ μ’ εμπιστοσύνη.

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Άναψα το κερί μου και έκανα τον σταυρό μου. Μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας, προσέφερα την προσευχή που είχε γίνει σκοπός της πορείας μου. Περπάτησα για δυο μέρες (11,5 ώρες συνολικά), στη βροχή, στον άνεμο, στο κρύο, και ήμουν πλέον ανακουφισμένος που, μετά από όλες τις μικρές μου περιπέτειες, βρισκόμουν τελικά υπό το βλέμμα της αγαπημένης Μητέρας της Ιεράς Μονής των Ιβήρων.

Γιατί κάνουμε αυτά τα προσκυνήματα; Για μένα επρόκειτο για το τρίτο μου ταξίδι στο Άγιον Όρος. Σε αυτό το μπλογκ έγραψα για την πρώτη μου επίσκεψη στις 17 Σεπτεμβρίου 2013, και αναφέρθηκα στη δεύτερη – όταν ανέβηκα στην κορφή του βουνού – στο μπλογκ μου, στις 23 Σεπτεμβρίου 2014. Η ζωή μου στην Αθήνα είναι πολύ φορτωμένη, πολύ κοινωνική. Αλλά ξέρω ότι, επί της ουσίας, είμαι πλάσμα που του αρέσει η μοναξιά. Εδώ και πολλά χρόνια ελκύομαι από απομακρυσμένους ή περιθωριακούς χώρους και από τους βαθείς εσωτερικούς τόπους της θρησκευτικής πίστης. Για μένα οι κιστερκιανοί μόναχοι ήταν ήρωες από τα παιδικά μου χρόνια. Αποβιβάστηκαν στην Αγγλία το 1128 και έφτασαν στα μέρη μου, στο Γιόρκσιρ τέσσερα χρόνια αργότερα, ψάχνοντας να βρουν γη για το καινούργιό τους όραμα της μοναστικής ζωής. Κατευθύνθηκαν προς τους άγριους τόπους, «μακριά από τις συναθροίσεις των ανθρώπων», και, αφού εγκαταστάθηκαν, με άδεια, στις περιοχές αυτές, βάλθηκαν να καλλιεργήσουν τη γη και να την προσαρμόσουν στις ανάγκες της κοινοβιακής ζωής. Ήταν σπουδαίοι χτίστες και εξαίρετοι αγρότες, και ανέδειξαν ξεχωριστούς μοναχούς, κάποιοι από τους οποίους περιλήφθηκαν στις τάξεις των Αγίων όπως ο Άγιος Έλρεντ του Ρίβω (St Aelred of Rievaulx). Πολλές από τις μονές τους έγιναν φημισμένοι προορισμοί προσκυνήματος. Όπως κι ο Άθως ο ίδιος, όλα τους τα μοναστήρια ήταν αφιερωμένα στην Παναγία. Εξαιτίας της Μεταρρύθμισής μας, όλα είναι πλέον ερείπια, αλλά στο Γιόρκσιρ άφησαν πίσω τους σπουδαία μνημεία – ορόσημα της εποχής τους, και μου έκαναν μεγάλη εντύπωση.

Αν και δεν έχουμε πια στις φλέβες μας το ένστικτο των προγόνων μας για προσκυνηματικά οδοιπορικά, εμείς οι Άγγλοι μπορούμε να αντιληφθούμε την ιδέα αυτή μέσω των κλασικών μας κειμένων, όπως είναι “Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ” του Τζέφρυ Τσώσερ ή «Η πορεία του προσκυνητή» του Τζον Μπάνιαν. Και βεβαίως, μαθαίνουμε ότι μια τέτοια πορεία είναι μόνο επιφανειακά φυσική και γεωγραφική, διότι είναι καταρχήν πνευματική, ηθική. Τα πολλά χιλιόμετρα φυσικών ταξιδίων, όσο κι αν είναι σκληρά και μερικές φορές επικίνδυνα, είναι απλώς μια μεταφορά για την εσωτερική πορεία που πρέπει να γίνεται συγχρόνως.

Εννοείται ότι μπορούμε πλέον να πετάμε και να πηγαίνουμε με αυτοκίνητο στους περισσότερους προορισμούς προσκυνήματος: το Καντέρμπερυ, το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, τη Ρώμη, τους Άγιους Τόπους. Αλλά το να ταξιδεύουμε με υπεράνθρωπες ταχύτητες είναι προσβολή στην ιδέα του οδοιπορικού προσκυνήματος. Ο Άθως, παρά τους χωματοδρόμους και όλα του τα θορυβώδη 4×4, αποτελεί ακόμα και τώρα τον ιδανικό τόπο για οποιονδήποτε θέλει να γίνει πραγματικός προσκυνητής. Με την, ως επί το πλείστον, συντήρηση της απομόνωσής του, έχει κατορθώσει να επιβραδύνει, χωρίς να σταματήσει εξ ολοκλήρου, τον χρόνο. Όσοι είναι πρόθυμοι να διασχίζουν τα τοπία του με τα πόδια ανακαλύπτουν ότι τα κορμιά τους και το μυαλό τους προσαρμόζονται βαθμιαία στον φυσιολογικό κύκλο, ο οποίος ρυθμίζεται από τις ώρες, τις ημέρες και τις εποχές, καθώς και από τις φυσικές ικανότητες του ανθρώπινου σώματος. Κι εγώ χάνω πολύ γρήγορα την αίσθηση του τεχνικά ρυθμισμένου χρόνου, και, αντί για αυτόν, σκέφτομαι με όρους της ανατολής και της δύσης του ηλίου, και των ωρών που μου διατίθενται για την ασφαλή πεζοπορία.

Οπότε, την πρώτη μέρα, περπάτησα πέντε ώρες από τη Δάφνη, δίπλα στην ακτή, στην ΙΜ Αγίου Παύλου, μέσω των ΙΜ Σίμωνος Πέτρας, Αγίου Γρηγορίου και Αγίου Διονυσίου. Ο καιρός ήταν πολύ δύσκολος. Έγινα μούσκεμα από τη βροχή και με χτυπούσαν οιδυνατοί , και πότε-πότε επικίνδυνοι άνεμοι. Αλλά συλλογιζόμουν έντονα και προσευχόμουν, και απολάμβανα την φρεσκάδα, τις φθινοπωρινές μυρωδιές, τους σπόρους και τα φύλλα στη γη, τα χρωματιστά μανιτάρια, τα πουλάκια, την αλλαγή χρώματος των δέντρων, τους φθινοπωρινούς κρόκους. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, από την Αγίου Διονυσίου στην Αγίου Παύλου, ήταν επίπονο, με απότομη την ανηφόρα και την κατηφόρα. Στην ΙΜ Αγίου Παύλου ανακάλυψα ότι ο αρσανάς ήταν ένα τεράστιο γιαπί. Δυσκολεύτηκα να περάσω έναν αγεφύρωτο χείμαρρο, που μούσκεψε και σχεδόν αχρήστευσε τις μπότες μου. Τελικά στη μονή, τα παραδοσιακά κεράσματα – νερό, λουκούμι και ρακί – ήταν πολύ καλοδεχούμενα. Στη μορφή του γέροντα Ιγνατίου (@nikarebel) βρήκα μια φιλική ψυχή.

Η δεύτερη μέρα αποδείχτηκε σχεδόν εξίσου δύσκολη. Ναι μεν σταμάτησε η δυνατή βροχή γύρω στις 5 το πρωΐ, ενώ ολοκληρωνόταν ο όρθρος, αλλά ψιχάλιζε συνέχεια για μερικές ακόμη ώρες. Έφυγα στις 8 η ώρα και περπάτησα για έξι ώρες, με μουλιασμένες μπότες. Μέχρι που έφτασα την ΙΜ των Ιβήρων, τα πόδια μου ήταν ξεφλουδισμένα και είχαν μεγάλες φουσκάλες. Αλλά πρόλαβα τον εσπερινό, την τράπεζα και την προσκύνηση της Παναγίας της Πορταΐτισσας. Συμπτωματικά, έτυχε να συναντήσω εκεί τον Πατέρα Πέτροκ, ορθόδοξο διάκονο από …το Γιόρκσιρ. Η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή, και η Θεία Λειτουργία με συγκίνησε, με ενέπνευσε, με εμψύχωσε. Ήξερα ότι είχα φτάσει το τέλος του δρόμου προσκυνήματός μου.

Καθ’οδόν, είχα μαζί μου την “Ασκητική” του Καζαντζάκη. Αν και η βροχή διαπέρασε όλα μου τα άλλα πράγματα, η βιβλιοδεσία απορρόφησε το νερό, συντηρώντας τις πολύτιμες σελίδες. Έλασσον θαύμα! Ο Καζαντζάκης ήταν κάθε άλλος παρά συμβατικός χριστιανός προσκυνητής, αλλά οι σκέψεις του για την ανθρώπινη πορεία με προκαλούν, με αναταράζουν. Μου ήταν, άρα, καταπληκτικός συνοδός, παροτρύνοντάς με να κατακτώ κάθε απότομη ανηφόρα. Προτείνω το βιβλίο αυτό σε οποιόνδηποτε έχει κληθεί από την εσωτερική «φωνὴ αὔρας λεπτῆς” να επιχειρήσει ένα οδοιπορικό προσκυνήματος

Τζων Κίττμερ
Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 2015

Τζων Κίττμερ

Sports in

O Τζόλης των 17 γκολ και η… αδικία του Πογέτ (vids)

Ο Γκουστάβο Πογέτ δεν έκανε σωστή διαχείριση στο ματς με τη Γεωργία και αυτό φαίνεται από τον Χρήστο Τζόλη, που είναι ο πιο φορμαρισμένος Έλληνας παίκτης αυτή τη στιγμή και ήταν εκτός αποστολής.

Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

in.gr | Ταυτότητα

Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος

Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη

Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.

Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος

Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673

ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024