Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
weather-icon 21o
Το χιουμοριστικό ταξίδι της Κικής στις ΗΠΑ

Το χιουμοριστικό ταξίδι της Κικής στις ΗΠΑ

Πριν λίγους μήνες, ηΚική από τα Ονειρομαγειρέματα με θέα και τη Μικρή Κουζίνα είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ και μάς είχε μετεφέρει διαδικτυακώς τις εμπειρίες της. Οι φωτογραφίες της ήταν - όπως πάντα - κατ

Πριν λίγους μήνες, ηΚική από τα Ονειρομαγειρέματα με θέα και τη Μικρή Κουζίνα είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ και μάς είχε μετεφέρει διαδικτυακώς τις εμπειρίες της.

Οι φωτογραφίες της ήταν – όπως πάντα – καταπληκτικές και τα κείμενά της απολαυστικά! Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, να μην της ζητήσω την άδεια να δημοσιεύσω αποσπάσματα από τις αναρτήσεις της για αυτό το μίνι αφιέρωμα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Είχα σκοπό να κάνω μια συρραφή από όλες τις αναρτήσεις της. Διαβάζοντας όμως ξανά τα δύο πρώτα κείμενά της που αφορούσαν την υπερατλαντική πτήση της και την περιπέτειά της στο αεροδρόμιο που με τόσο χιουμοριστικό τρόπο μάς είχε παρουσιάσει, αποφάσισα να αναδημοσιεύσω εκτενή αποσπάσματα από αυτές και να σάς προτρέψω να διαβάσετε και τις αυθεντικές.

Είναι πραγματικά απολαυστικές!

Ευχαριστώ πολύ την Κική που μου επέτρεψε να μοιραστώ μαζί σας το υλικό της!

«Μετά από 1,5 ώρα πτήση από Αθήνα για Ρώμη, όπου είδαμε από ψηλά την Αθήνα, τις ακτές της Στερεάς Ελλάδας και τη Γέφυρα του Ρίου-Αντίριου και μετά από 8,5 ώρες πτήση από τη Ρώμη για Βοστώνη που είδαμε τη Ρώμη από ψηλά, το Βατικανό, τον Τίβερη και το Καστέλο ντι Σαν Αντζελο και πολλά πολλά άλλα πράγματα, φτάνει εκείνη η άγια ώρα που φτάνουμε στην Αμερική.

» Μέσα μου πανηγυρίζω που είμαι ζωντανή μετά από τόσες ώρες πτήση (αφού φοβάμαι καλέ, τι θέλετε;), που δεν αποφάσισε κάνας περίεργος να πάμε στο… Αυγατηγανιστάν αντί για την Αμερική, που δεν πέσαμε σε κακοκαιρία και να θέλω πάμπερς κάθε 1 ώρα και άλλα τέτοια συναφή. 
Δοξάζω το Θεό και την Παναγία που επιτέλους φτάνει η άγια ώρα της προσγείωσης και αρχίζω ήδη να προσεύχομαι για το ταξίδι της επιστροφής.

» Μία ώρα λοιπόν πριν φτάσουμε, οι αεροσυνοδοί αποφασίζουν να μοιράσουν φυλλάδια που πρέπει να συμπληρώσουμε και να παραδώσουμε μόλις περάσουμε από το τελωνείο. Ρε μεγάλε – αρχίζουμε και βλαστημοκοπάμε με τον άντρα μου – τι το δίνεις μία ώρα πριν φτάσουμε; Δώσ το εκεί 2-3 ώρες νωρίτερα να το μελετήσουμε. Εδώ ήθελες ένα 10λεπτο μόνο για να διαβάσεις το κατεβατό που σου ζητούσαν.

Για πολλοστή φορά όπως ξαναείπα, έπρεπε να απαντήσεις σε ερωτήσεις του στυλ: πως σε λένε, που θα μείνεις, πόσο καιρό θα κάτσεις, που θα κάτσεις κλπ κλπ. Όλα αυτά, τα είχαμε απαντήσει όταν βγάλαμε τις βίζες, αλλά εδώ το παιχνίδι χόντραινε: 
Τι κουβαλάς μαζί; (μια βόμβα αλλά δε θα το γράψω) 
Είχες πρόσφατη επαφή με κατοικίδια; (έχω 6 γάτες, αμέτρητα γατσούλια και ένα σκύλο, αλλά ούτε αυτό θα στο γράψω) 
Μήπως είχες κάποια μεταδοτική ασθένεια πρόσφατα; (είχα χλαμύδια αλλά έκατσα στο κρεβάτι και μου πέρασαν) 
Τι ποσό κουβαλάς μαζί σου εις χρήμα; (τα γιεν πιάνονται;) 
Αν έφερες κάτι πολύτιμο για δώρο πόσο έκανε; (έφερα κάτι διαμάντια αλλά είναι από το ορυχείο μου) 
Κουβαλάς μαζί σου κάποιο τρόφιμο; (ναι τσίχλες Χίου, καραμέλες, μια μασημένη τσίχλα και 1.750 φέτα. Να τ αφήσω;) 
Μήπως κουβαλάς μαζί σου σπόρους; (πασατέμπο για να περνάει η ώρα. Πιάνεται;
(…)

Έρχεται λοιπόν η άγια ώρα που πατάω το πόδι μου σε αυτήν την ήπειρο. Συγκίνηση που τα καταφέραμε, συγκίνηση που θα βλέπαμε τους φίλους, το μωρό που θα βάφτιζα, που είχαμε κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι ήρεμα και ωραία… 
Με το που πατάω το πόδι μου, ανοίγω το κινητό και στέλνω sms στη Σοφία: 
-«Ζω! Ζω και είμαι εδώ»! 
-Ωραία, μου λέει, θα τα πούμε σε λίγο… 
Αμ που να ξερε πόση ώρα θα έπαιρνε αυτό το λίγο…

Κατεβαίνουμε, μπαίνουμε σε μια αίθουσα και βλέπουμε μία ουράκλα…μα μία ουράκλα!!! Είχε 2 εισόδους: από δω τα εγχώρια, από δω τα αλλοδαπά. Πήγαμε στα αλλοδαπά. 
Και καθόμαστε και περιμένουμε υπομονετικά τη σειρά μας… (…)»

Ολόκληρο το σχετικό κείμενο μπορείτε να διαβάσετε εδώ…

«Όση ώρα περιμένουμε, πίσω από τα γκισέ ένας φωτεινός πίνακας αναβοσβήνει. «Οι επιβάτες της πτήσης τάδε, θα πάρουν τις βαλίτσες τους από το διάδρομο 4»…

» Μέχρι δε να φτάσουμε, περνάμε πινακίδες του στυλ:

» ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ? 
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΟ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ? Και ναααααααα μια φωτογραφία ενός παπαγάλου δίπλα…

» Ένας κύριος διευκολύνει την κυκλοφορία και τους έχοντες απορίες. Εμείς δεν είχαμε, είχαμε τα χαρτιά έτοιμα. Μας στέλνει ο κύριος σε ένα γκισέ που ήδη απασχολούσε έναν επισκέπτη. Μπροστά έχει μια κίτρινη γραμμή. Μέγα έγκλημα να την πατήσεις. Λες και άμα την πατούσα, θα πυροδοτούσα εκρηκτικό μηχανισμό. Ο κύριος ήταν υπεύθυνος και για αυτό. Να μην πατήσεις την κίτρινη γραμμή. Ίσα ρε μεγάλε! Άλλη όρεξη δεν είχα…

» Φτάνει η σειρά μας και πάμε πακέτο στον έγχρωμο κύριο του γκισέ. 
-Καλημέρα, χαμογελώντας εμείς. 
-Αχνα αυτός. 
-Ωχ μέσα μας εμείς, σε στραβάδι πέσαμε… 
Κοιτάει τα χαρτιά και λέει: 
-Αυτά τα χαρτιά είναι λάθος. 
Γλουπ! 
-Η Ελλάδα δεν είναι μέσα στις χώρες που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει τέτοια συμφωνία… 
Ξαναγλουπ! 
-Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σας έδωσαν αυτά τα χαρτιά να συμπληρώσετε… 
Ξαναματαγλουπ! 
Και κάνει μια χρααααααααααατς και σκίζει με μιας όλα τα χαρτιά! 
Καλέεεεεεεεεεεεεεεεεεεε! Μία ώρα γράφαμε!!! Πώς τα σκίζεις έτσι άπονε;;;;

» Φυσικά όλα αυτά τα λέγαμε μέσα μας. Σιγά μην τα λέγαμε απόξω μας.

» -Ξέρετε, λέμε…αυτά μας έδωσαν στο αεροπλάνο… 
-Ναι αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί σας τα έδωσαν…Και συνεχίζει το χρατς χρουτς 
-Και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα; Ρωτάμε ευγενικά… 
Τώρα λέει θα συμπληρώσετε ξανά από την αρχή το πράσινο (καλά θυμάμαι;) έντυπο. 
-Και που θα το βρούμε αυτό; 
-Θα το βρείτε εκεί στην αρχή στα γκισέ… (
…)

» Τολμώ και ρωτώ: 
– Αφου τα γράψουμε, θα ξαναπεριμένουμε πάλι σ αυτή την ουρά;;; 
-Όχι, λέει, θα έρθετε σε κάποιο γκισέ χωρίς σειρά. 
Πάλι καλά, λέμε. Περνάει το εγκεφαλικό… 
Ο φωτεινός πίνακας συνεχίζει να μας ειδοποιεί για τις βαλίτσες. Κλαψ…οι βαλιτσούλες μας!

» Άντε ξανά μανά πίσω. Πάμε στα γκισέ. Της λέμε τι έχει συμβεί. Μας λέει πάρτε απ αυτά και συμπληρώστε τα. Πάμε σε μια μεριά ήσυχη να τα συμπληρώσουμε. (…)

» Αντε ξανά μανά: 
» Ποιος είσαι, που πας, που θα μείνεις, πόσο συχνά το κάνεις (λέμε τώρα), σπόροι, κατοικίδια, αρρώστιες όξω από μας, κλπ κλπ… 
» Τα συμπληρώνουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και πάμε να περάσουμε μπροστά. Μας βλέπει μια κυρία που πάμε να περάσουμε μπροστά και λέει: 
-Που πάτε; 
-Το και το. 
-Περάστε μπροστά. 

» Παρακαλάμε να μην πέσουμε παλι στον ξινισμένο κύριο και βρει κάτι και μας ξαναστείλει πίσω. 
Πλησιάζουμε σε ένα γκισέ με ένα παιδαρέλι, δε θα ήτο πάνω από 25-27 χρονών. Εδώ είμαστε λέω. Όλο και καλύτερα θα είναι, δε μπορεί! 
Φτάνουμε πάλι πακέτο μπροστά του και αρχίζει ο διάλογος. 
Εδώ αρχίζει για πολλοστή φορά το ίδιο κόσκινο.

» Ποιοι είστε; Που πάτε; Που θα μείνετε; Που τους ξέρετε; Τι δουλειά κάνουν; Που μένουν; Πως τους γνωρίσατε; Καλά, μιλάμε, είχαμε μάθει το ποίημα απόξω. Τη διεύθυνση της Σοφίας την έμαθα απόξω κι ανακατωτά τόσες φορές που την έγραψα και την είπα. 
» Και φτάνουμε εκεί που έγινε το γέλιο. 
-Τι δουλειά κάνετε; 
-Μπετατζής (δεν είμαι μπετατζής, αλλά το λέω για παράδειγμα). 
-Και γιατί ήρθατε εδώ; 
-Για διακοπές και για να βαφτίσω το παιδί της φίλης μου. 

» Εδώ, έγινε το μπέρδεμα και το αστείο. Εννοείται ότι ο διάλογος γινόταν στα αγγλικά (όλοι οι διάλογοι), οπότε εγώ είπα: I will baptize my friend s son. Και μου κάνει την κουφή ερώτηση την οποία δεν άκουσα: 
-Θα βαφτίσεις το παιδί της φίλης σου; 
-Ναι! 
-Και τι είσαι; παπάς; (αυτό δεν το άκουσα, άκουσα μόνο το «τι είσαι») 
-Όχι, μπετατζής, απαντώ φυσικά εγώ. 
-Και βαφτίζουν οι μπετατζήδες παιδιά; Ρωτάει, εννοώντας αν έχουν την ιδιότητα που έχει κι ένας παπάς. 
-Γιατί; Λέω εγώ; Δε βαφτίζουν; (εκεί πρέπει να άρχισε να καραφλιάζει) 
-Βαφτίζουν; Απορεί! 
-Αν έχουν το ίδιο θρήσκευμα, βαφτίζουν λέω εγώ σθεναρά (η θρησκεία είναι μεγάλο όπλο για δικαιολογία εκεί) 

» Κουφαίνεται και καραφλιάζει ο άνθρωπος, γιατί σου λέει ετούτη είναι λόλα κανονική και φαίνεται ότι που και που φοράει και ράσα και κάνει τον παπά. Και αλλάζει κουβέντα. 
Πάει σε άλλες ερωτήσεις: 
-Πόσο θα μείνετε; 
-3 βδομάδες. 
-Φέρνετε τσιγάρα μαζί; 
-Φέρνουμε. 
-Πόσα; 
-3 πακέτα μονά εγώ και μια κούτα ο άντρας μου. (Μήπως και που τα φέραμε μπορούσαμε να τα καπνίσουμε νομίζετε; ΠΑΝΤΟΥ απαγορευόταν!!!) 
-Πόσα λεφτά φέρνετε; 
Χμμμμμμ μούμπλε, ντούμπλε, Βγάζουμε δάχτυλα, μετράμε, δε φτάνουν των χεριών, βγάζουμε κάλτσες, μετράμε ποδιών, του λέμε: τόσα. 
Μας είδε που σκεφτόμασταν και λέει: 
-Είστε σίγουροι ότι είναι τόσα; Αν είναι πάνω από 10.000 δολάρια πρέπει να το πείτε τώρα. 
Σιγά ρε φίλε μην έφερα και όλη μου την περιουσία στην Αμερική. 
-Δεν είναι, του λέμε. 
-Και τι θα τα κάνετε; (εδώ με είχε δασκαλέψει η φίλη μου τι θα πω σε διάφορες ερωτήσεις) 
Του δείχνω την κόρη μου και του λέω: 
-Πλλλλλάκα με κάνεις; Έχω μια 16χρονη κόρη και ρωτάς τι θα τα κάνω; Shopping φυσικά και τουρισμό! 
Εκεί δεν άντεξε, έβαλε τα γέλια.

» Φέρνετε – λέει – κάτι πολύτιμο και ακριβό; 
Το σταυρό που θα κάνω το βαφτίσι λέω. 
Μ……ς ήταν να ανοίξει κουβέντα πάλι για βαφτίσι; Το προσπέρασε! 
Αφού λοιπόν μας κατέγραψε και κράτησε ό,τι στοιχεία ήθελε επιτέλους μας άφησαν να περάσουμε… 
Πήγαμε να πάρουμε τις βαλίτσες μας με την απορία α) αν θα είχαν έρθει όλες (είχαμε ακούσει πολλά για την Αλιτάλια) και βου) αν θα ήταν εκεί μετά από μια-μιάμιση ώρα που φάγαμε με το κουβεντολόι. 
Οι βαλίτσες μας ήταν εκεί όλες (άξια η αλιτάλια) και ψάχναμε την έξοδο να βγούμε. Βρε από δω είναι η έξοδος, βρε από κει είναι η έξοδος, που είναι η έξοδος; Οεο; Κοιτάζαμε σαν το χωριάτη που έφυγε πρώτη φορά από το χωριό και πήγε στην πόλη.

» Βλέπουμε έναν υπάλληλο και ρωτάμε: 
-Πως μπορούμε να βγούμε από δω μέσα; 
Νομίζετε ότι τελειώσαμε με τις ερωτησούλες; ΧΑ! Αμ δε! 
Ρωτάει ευγενέστατα ο υπάλληλος: 
-Πήρατε όλα τα πράγματά σας; 
-Yes we did. 
Όλα κι όλα αυτά έχετε; 
-Yes, thats all we have. 
Μήπως φέρνετε κάποιο τρόφιμο μέσα στις βαλίτσες σας; 
&*&^%^%$%#%$&^^(**_)(_)$%^%@#@ 
-No, we dont. 
Από πού έρχεστε; 
-Από την Ελλάδα. 
Κι εκεί πέφτει ευγενέστατα η ερώτηση-παγίδα: 
-Και δε φέρνετε ούτε μέλι; 
-Ούτε μέλι… 
-Μα όποιος έρχεται από την Ελλάδα φέρνει μέλι! 
Σε κείνο το σημείο είπα μέσα μου ότι δε θα μας κρατήσεις εδώ τώρα εσύ φίλε να καθόμαστε να λέμε για μελισσούλες και ζουζουνάκια. 
-Άκου να σου πω φίλε μου, του λέω. Πριν έρθω εδώ και πάω στη φίλη μου, η φίλη μου με συμβούλεψε να μη φέρω ούτε ένα τρόφιμο στην Αμερική γιατί απαγορεύεται να μπάζεις τρόφιμα και θα μου τα κρατούσαν όλα στο τελωνείο. Έτσι, δε φέραμε τίποτα. 
-Πολύ καλή συμβουλή σας έδωσε η φίλη σας – μου λέει και μας δείχνει την έξοδο. 
-Κάτι καραμέλες για το λαιμό και τσίχλες έχω, λέω, πειράζουν; 
-Καθόλου δεν πειράζουν κυρία μου, καλά να περάσετε στις διακοπές σας, μου λέει και κατευθυνόμαστε στην πόρτα.

» Επιτέλους, όλη η γραφειοκρατία μετά από μιάμιση ώρα είχε τελειώσει. Η περιπέτεια είχε ήδη αρχίσει…

Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ…

Sports in

O Τζόλης των 17 γκολ και η… αδικία του Πογέτ (vids)

Ο Γκουστάβο Πογέτ δεν έκανε σωστή διαχείριση στο ματς με τη Γεωργία και αυτό φαίνεται από τον Χρήστο Τζόλη, που είναι ο πιο φορμαρισμένος Έλληνας παίκτης αυτή τη στιγμή και ήταν εκτός αποστολής.

Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

in.gr | Ταυτότητα

Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος

Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη

Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.

Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος

Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673

ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024