Πόσο Πίρλο είναι ο Κατσουράνης;

Αυτό ήταν, λοιπόν. Χάσαμε, ως αναμενόταν, από τους Γερμανούς και πίσω στην Ελλάδα. Πρώτη φορά, μάλιστα, σε αγώνα της Εθνικής ποδοσφαίρου, μια ήττα –μια συντριπτική ήττα, για την ακρίβεια- αντιμετωπίστηκε περίπου σαν… νίκη!

Δεν θυμάμαι να έχει ξανασυμβεί αυτό, σίγουρα όχι στο ποδόσφαιρο, αλλά ούτε καν στο μπάσκετ!

Νομίζω μάλιστα ότι εκεί είναι το μεγάλο ζήτημα τώρα. Οτι «επίσημη αγαπημένη» δεν είναι πια η Εθνική μπάσκετ, αλλά η Εθνική ποδοσφαίρου. Αυτό ξεκίνησε από το 2004 και τώρα έχει παγιωθεί. Βεβαίως και αποτελεί μεγάλη επιτυχία της!

Θα πρέπει να έχουν σκάσει από τη ζήλια τους όλοι οι «μασόνοι» της πορτοκαλί μπάλας. Την οποία, σημειωτέον, τιμώ και με το παραπάνω (υπήρξα και αθλητής και συντάκτης, στην αρχή της καριέρας μου), αλλά όπως και να το κάνουμε, όταν το ποδόσφαιρο πάει καλά, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Πολύ πίσω…

Αυτό λοιπόν που έγινε με την Εθνική το Σαββατοκύριακο, μόνο στο μπάσκετ το είχαμε ξαναδεί. Ενα τοίχος προστασίας γύρω από την ομάδα και τους παίκτες, αιτιολογημένο εν μέρει, αλλά… ως εκεί.

Τι θα γινόταν δηλαδή έτσι και δεν είχαμε φάει 4; Αν, λέω αν, είχε αντέξει λίγο η ομάδα, δεν έτρωγε καπάκι το δεύτερο και το τρίτο, έπιανε τους Γερμαναράδες κανάς εκνευρισμός και αρχίζαμε τις πασίτσες «Κατσουράνης – Παπασταθόπουλος – Κατσουράνης»;

Να έληγε 1-1, να πήγαινε παράταση, πέναλτι και μετά… σου λέω εγώ. Απίθανο δεν ήταν. Είδατε το Ιταλία – Αγγλία. Για 6-0 ήταν και παραλίγο να την πατήσουν οι «ατζούρι» (σας το ’χα γράψει βέβαια ότι θα περάσουν…).

Υποθετικά μιλώντας τώρα, αν είχαμε φτάσει και εμείς στα πέναλτι, ακόμη και να το χάναμε, τρέμω στην ιδέα τι θα γινόταν. Μέχρι που θα ζητούσαμε από τη Μέρκελ να παραιτηθεί και να βάλει Καγκελάριο τον Σαλπιγγίδη!

Ας είναι. Καλύτερα υπερβολές χαράς παρά στριγκλιές γκρίνιας. Α πα πα. Να δείτε τι θα τραβήξουν, τι τραβάνε ήδη οι Αγγλοι για τον αποκλεισμό, κυρίως για την εμφάνισή τους απέναντι στην Ιταλία, και θα καταλάβετε τι σημαίνει «κριτική». Κυρίως να το καταλάβουν κάποιοι καλομαθημένοι αθλητές μας, που βρέξει – χιονίσει, χάσουν – κερδίσουν θέλουν ντάντεμα, σαν τα μωρά…

Καλές διακοπές όμως τώρα για τους δικούς μας. Θα τα πούμε για τους ημιτελικούς και τα λοιπά του Euro τις επόμενες ημέρες.

Στο μεταξύ μόνο αυτό: Πόσο Πίρλο θα ήταν σήμερα ο Κατσουράνης, εάν είχε από μικρός την υποδομή των Ιταλών – και μεγάλος τη νοοτροπία της σκληρής προπόνησης; Μια ερώτηση κάνω… (στο μεταξύ, δείτε εδώ στο 2′.30», πώς είχε χάσει το… ίδιο πέναλτι ο Πίρλο σε φιλικό με την Μπαρτσελόνα – αλλά στο μεταξύ το δούλεψε και ιδού το αποτέλεσμα).

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ